Opactwo Westminsterskie to nie tylko jedna z najważniejszych świątyń Kościoła anglikańskiego, ale również wspaniały, angielski panteon narodowy. We wnętrzu kościoła pochowanych zostało ponad 3 tys. zasłużonych dla Anglii polityków, naukowców, artystów i pisarzy.

Opactwo Westminsterskie, a właściwie Kościół Kolegiacki św. Piotra w Westminsterze (ang. The Collegiate Church of St. Peter at Westminster), usytuowane jest w dzielnicy City of Westminster, naprzeciwko Pałacu Westminsterskiego. Początki opactwa sięgają jeszcze IX w., jednak jego rozbudowa jest ściśle związana z osobą Edwarda Wyznawcy, króla Anglii w latach 1042- 1066. Monarcha zlecił przebudowę opactwa w zamian za zwolnienie go przez papieża ze złożonych wcześniej ślubów udania się z pielgrzymką do Rzymu. Prace budowlane trwały blisko 25 lat, a nowe opactwo zostało konsekrowane w 28 grudnia 1065 r., zaledwie tydzień przed śmiercią króla. Po najeździe Normanów na Anglię w 1066 r. w Opactwie Westminsterskim jako pierwszy koronował się Wilhelm I Zdobywca. Od tego czasu opactwo stało się stałym miejsce koronacji angielskich monarchów, a ostatnie uroczystości koronacyjne odbyły się tu 2 czerwca 1953 r., w związku z wstąpieniem na tron Elżbiety II.

Główna bryła Opactwa Westminsterskiego niewiele się zmieniła od czasów średniowiecza. Kościół wybudowany został na planie krzyża łacińskiego, w XIII w. król Henryk III przebudował świątynię w stylu gotyku francuskiego, natomiast w XVI w. Henryk VII dokonał jej rekonstrukcji w stylu gotyku angielskiego. Henryk VII wzniósł także przy opactwie słynną Kaplicę Mariacką (ang. Lady Chapel) – do dziś uznawaną za arcydzieło średniowiecznej sztuki sakralnej w Anglii. Od tego czasu poważniejsze zmiany w bryle budowli nastąpiły tylko raz, a mianowicie w poł. XVIII w., gdy od strony zachodniej do bryły kościoła dobudowane zostały dwie wieże w stylu neogotyckim.

Opactwo Westminsterskie stało się nie tylko głównym miejscem koronacji władców Anglii, ale z czasem także i panteonem narodowym. Na terenie opactwa spoczywają wielcy uczeni – sir Isaac Newton, Karol Darwin, Ernest Rutherford, muzycy – Georg Friedrich Handel, Henry Purcell czy też pisarze – Karol Dickens i Rudyard Kipling. Tutaj swoje tablice pamiątkowe mają także m.in. William Szekspir, George Gordon Byron, William Blake i Thomas Hardy.