Zapraszam w podróż do Izraela! Dziś na blogu:
Dlaczego w szabasową sobotę Żyd woła na pomoc goja by zapalić ogień w piekarniku ?
O jedzonych z apetytem słodkich „uszu ministra Hanamy”, jak również o dekorowaniu zwyczajem polskiej Wielkanocy, bszałasów z gałązek sosny.
Zatem bądźcie z nami, gdyż czekają Was niezapomniane wrażenia!
Serdecznie witam Miłych Czytelników, i ochoczo zapraszam w podróż do Izraela! Bowiem dzisiaj z podróżniczym blogiem poznacie tutejsze święta: barwne, sentymentalne jak również te upamiętniające historię Żydów.
Podobnie jak są hucznie obchodzone, tak i święta w Izraelu upływają w miłej i radosnej atmosferze.
Święto Jom Kippur, gdzie wybaczenie triumfuje i zgoda panuje.
Ten świąteczny Dzień Pojednania, obchodzony jest przez mieszkańców Izraela w styczniu. Wszyscy zbierają się wówczas w synagodze (bóżnicy), by razem przeżyć ten niezwykły czas wzajemnego przebaczenia i odpuszczenia win. W świecie żydowskim istnieje wyraźny podział na rolę kobiecą i męską. Przy obchodach tego święta kobiety są zgromadzone w dalszej części synagogi, a na przodzie stoją mężczyźni. Każdy uczestnik musi posiadać coś białego, na znak czystości.
Niewiasty najczęściej przykrywają głowy lub ramiona czystą bielą koronkowych chust. Natomiast mężczyźni przywdziewają białe szerokie pokutne koszule. Po zakończeniu uroczystości wszyscy nawzajem podają sobie dłonie, by w ten sposób puścić w niepamięć wszelkie utarczki, nieporozumienia, niesnaski. Od tej pory starają się dobrze i zgodnie żyć.
Przygotowanie domu i dań na godne obchody szabasowej soboty.
Warto też z podróżniczym blogiem przyjrzeć się cotygodniowym przygotowaniom do tego bardzo rodzinnego święta. Trwa ono od piątku wieczorem do wieczornej soboty, a wcześniej cechuje go istna burza porządków, gotowania i pieczenia!
Na stole króluje duża różnorodność dań, a wśród nich wyróżniają się chały, czyli ciasta w kształcie warkoczy, namaszczone błyszczącym lukrem dwa małe chlebki- challot, w wazie pyszni się rosół z makaronem, fasolą i jajkiem na twardo. Nie może także zabraknąć karpia po żydowsku w wersji słodko-kwaśnej, z dodatkiem rodzynek i migdałów.
Uwagę zwraca także czulent na który składa się wołowina, kasza perłowa i groch, kawior żydowski z siekanych wątróbek oraz faszerowane szyjki gęsie. Ważny symbol tego świątecznego dnia stanowią dwie szabasowe świece, roztaczające na zgromadzonych swój złocisty blask.
Szabasowa sobota- odpoczynek, świętowanie, i zakazów przestrzeganie.
Kiedy już nastanie sobota, wówczas jest czas tylko do świętowania i czytania Tory.
Przestrzega się dość radykalnie by w tym okresie nie wykonywać żadnych wysiłków fizycznych. Tych zakazów jest rzeczywiście sporo, a wśród nich nie wolno :
- dźwigać, nawet chusteczkę i klucz by nie nosić go w ręce, umieszcza się za paskiem zegarka!
- nie można gotować,
- nie można szyć, robić na drutach i szydełku,
- jest zakaz poruszania się wszelkimi pojazdami,
- jeśli zachodzi konieczność skorzystania z windy, wówczas elektroniczny automat jest zaprogramowany na dane piętro,
- jeżeli musimy skorzystać z piekarnika, należy poprosić o pomoc goja (nie Żyda).
W sobotni wieczór oddzielnie kobiety i mężczyźni udają się do synagogi, by pod kopułą świętego miejsca przeżyć jeszcze mocniej ten czas.
Czym Estera w święcie Purim zasłynęła?
Podróżując w ten ciekawy zakątek kraju możemy być świadkami radosnego purimowego święta. Jest ono obchodzone ku czci księżniczki Estery, która oswobodziła kraj z okrutnych rządów ministra Hanamy. Dla podkreślenia zasług i wdzięczności dla oswobodzicielki kraju, dzieci przebierają się za nią, a w synagodze czytane są księgi opowiadające o jej odważnym sercu.
Przez cały świąteczny dzień jest utarty zwyczaj wzajemnego obdarowywania się słodyczami, poprzez wytypowanych posłanników. Dzieci objadają się także ciastkami przypominającymi uszy ministra Hanamy. Jednym słowem powodów do radości jest wiele, jest wesoło, hucznie, kolorowo, i zarówno dzieci jak i dorośli przy płynących dźwiękach skrzypiec, świetnie się bawią 
.
Kiedy święto Kuczki nastanie, barwny szałas powstanie.
Inna nazwa święta Kuczki brzmi- Sukot lub Sukkot, a zrodziło się ono na pamiątkę pobytu Żydów na pustyni. Jego obchody przypadają na styczeń w języku żydowskim tiszrej, czyli pierwszy miesiąc Nowego Roku. By uczcić ten dzień mieszkańcy na balkonach, tarasach lub w ogrodzie budują szałasy z gałązek sosny.
Miesiąc styczeń kojarzy nam się z porą zimową, lecz bez obaw w Izraelu przez dziewięć miesięcy trwa lato! Kiedy szałas jest już gotowy, wtedy nastaje pora by przyozdobić go barwnymi jajkami, i tęczowymi wstążkami. Czas w nim spędzony służy modlitwie, czytaniu Tory, przemyśleniom i rozwojowi duchowemu.
A teraz czas na perfumeryjne doznania.
W dzisiejszym podróżniczym kąciku perfum znalazłam kilka ciekawych roślin, które zachwycają swym zapachem i chętnie wzbogacają perfumy. Tę kwiatową nutę serca otwiera geranium, o świeżym kwiatowym zapachu, zbliżonym do wody różanej. Tuż za nią, o uwagę prosi kardamon będący rośliną podobną do imbiru, i obdarzający perfumy nutą owocowo- korzenną. Zainteresowanie budzi również paczula, zaliczana do bylin lub krzewów, której łodygi i liści mają słodko-ziemny zapach, z czasem rozwijający się. Należy także pamiętać o wetiwerze, pod postacią korzenia trawy o żywicznych i pudrowych akcentach.
Pięknie dziękuję Miły Czytelniku za zainteresowanie dzisiejszą tematyką, czas i uwagę. Pozdrawiam serdecznie, i już zapraszam na kolejne podróże blog, w których opowiem o życiu tradycyjnej rodziny żydowskiej. Proszę pamiętaj o nas!
Zdjęcie przedstawia obchody żydowskiego Święta Purim, które tradycyjnie skupia izraelską rodzinę, przy wspólnym spożywaniu posiłków. Naród żydowski jest bardzo rodzinny, i dba by najważniejsze uroczystości przeżywać, będąc razem.