Przepiękny, utrzymany w stylu wiktoriańskim most Tower Bridge to jeden z najbardziej rozpoznawalnych symboli Londynu. W 1977 r. z okazji 25 rocznicy wstąpienia Elżbiety II na tron most został pomalowany na kolory biały, niebieski i czerwony.

Obok Tower of London, Big Bena i placu Trafalgar Square most Tower Bridge (Most Wieżowy) jest jednym z najczęściej odwiedzanych przez turystów miejsc w Londynie. Nic w tym zresztą dziwnego, ta potężna, stalowa konstrukcja, utrzymana w stylu neogotyckim, robi naprawdę fantastyczne wrażenie. Filary mostu stanowią dwie wieże, obłożone ze wszystkich stron kamieniem i połączone ze sobą u góry dwiema kładkami dla pieszych. U dołu natomiast most posiada dwa ogromne przęsła, o wadze blisko 1200 ton każdy, podnoszone za pomocą urządzeń dźwigowych z przeciwciężarem. Początkowo przęsła wznoszone były przy użyciu mechanizmu dźwigowego napędzanego parą, dziś służy do tego urządzenie elektryczne. W pierwszych dziesięcioleciach most podnoszony był i opuszczany nawet kilka tysięcy razy w roku, obecnie jednak ma to miejsce nie więcej niż tysiąc razy na rok.

Budowę mostu zakończono w 1894 r. i choć od tamtego czasu minęło już blisko 120 lat, to budowla ta nadal stanowi arcydzieło sztuki inżynierskiej. Most zaprojektował Horace Jones, a styl neogotycki, jaki nadał on budowli, miał pasować do położonej tuż obok twierdzy Tower of London. Musimy wiedzieć, że zarząd zamku był początkowo zdecydowanie przeciwny budowie mostu, a swoją decyzję zmienił dopiero po otrzymaniu obietnicy, że budowla będzie ściśle harmonizowała z okoliczną zabudową, w tym zwłaszcza z architekturą Tower of London. Ostateczny projekt budowli nie tylko sprostał tym oczekiwaniom, ale także okazał się nadzwyczaj praktyczny. Dwie, oddzielne kładki dla pieszych usytuowane zostały na wysokości 44 m od górnego poziomu rzeki i 34 m nad jezdnią. Po podniesieniu przęseł, pod mostem mogą natomiast przepływać jednostki o wysokości sięgającej do 40,5 m nad poziom wody.